De 60 van Texel

Zestig van Texel.

 

Tijdens het inschrijven dacht ik nog dat de 60 van Texel alleen over de verharde weg zou gaan en hoogstens een stukje schelpenpad zou bevatten. Dus eigenlijk een marathon, maar dan wat langer. Ik had er vroeger een tijdje in dienst gezeten, dus enige verwantschap met het eiland was er ook wel. Kortom: Dit moest goed komen.

Na het parcours bestudeerd te hebben op internet, bleek dat het grootste deel onverhard is en dan ook nog over dat losse / mulle strand en duinen. Oef, dat wordt bikkelen.

Aan de start op 1 april (is echt waar), zag ik om me heen veel mensen is hardlopen toch op een andere manier beleven dat de gemiddelde loper die je tijdens een lokale loop tegenkomt. Er waren lopers die helemaal  tip-top met de modernste spullen aan de start verschijnen, maar ook een aantal lopers dat in een wollen trui met muts en op blote voeten aan de start verschijnen. Ook het barefoot running is schijnbaar populair bij een aantal lopers. Persoonlijk lijkt het mij helemaal niets en vooral op blote voeten niet. Geen demping, wondjes aan je voeten, etc. Maar wel respect voor die mensen.

Na de start gaan we al snel het zuidelijke deel van het strand op, een enorme zandplaat die je eerder aan een woestijn doet denken dan aan een strand, maar wel supergaaf. Het tempo gaat er meteen al uit bij een ieder en een aantal beginnen zelfs al te wandelen. Dit gaat zwaar worden. Ook de wind wakkert aan en helaas, we moeten er recht tegen in de komende 35 kilometer. Ik begin rustig, uitlopen is immers het doel en niet de positie. Ik verwacht dat het nog zwaar gaat worden, dus zeker niet te hard gaan is het devies. Na het strand, een deel duinen en nogmaals strand het laatste stuk naar de vuurtoren.

Veel lopers hebben het toch zwaar en kruipen achter me om uit de wind te lopen, gelukkig kan ik het goed volhouden tot de vuurtoren (verste punt). Ik had verwacht dat iedereen me nu wel voorbij zou lopen, maar gek genoeg haakt de één na de ander af en loop ik alleen terug naar de finish. Na 45 kilometer begin ik echt in mijn ritme komen en kan zelfs nog versnellen zodat ik het laatste stuk aardig door kan lopen en toch best veel lopers die waarschijnlijk te snel gestart zijn in kan halen. De laatste 3 kilometer zijn nog even zwaar omdat we ineens een heuvel op moeten met tegenwind. Het is echt waar op Texel is ook een heuvel, wist ik trouwens van te voren ook niet.

En na 60 kilometer kom ik over de finish, niet super vermoeit maar wel voldaan. Kortom: Een mooi evenement, iets anders dan een marathon, maar zeker mooier. Een aanrader.

Grand Raid Nisramont

Weer eens iets anders dan anders een Adventure Raid. Samen met Wilfred naar de Belgische Ardennen getogen om mee te doen aan de Grand Raid Nisramont. 4 km in de kano, 8 km trailrun, 25 km mountainbike en 5 km bikerun. Aan hoogtemeters ontbreekt het niet, dus dit moet leuk worden.

Net als vorige week in Nijverdal zijn de weergoden ons hier ook niet goed gezind. Het is er koud en guur. Het kanoën is jammer genoeg afgelast, maar dat kan ook niet anders, er ligt nog ijs op het meer. Maar hierdoor wel het lopen wat langer geworden.

De start: We hadden besloten om rustig aan te beginnen en vooral te genieten van wat ons te wachten staat. Het eerste hardloop stuk over asfalt gaat soepel, het stuk heuvel op wordt echter meteen al wat lastiger. Maar dan blijkt het pas echt te beginnen. Lange klimmen en pittig afdalen, maar wel super gaaf. Het laatste stuk is zo glad en schuin dat we van boom naar boom moeten om niet meters naar beneden te glijden. Voorlopig hoeft er niet meer gesnoeid te worden in de omgeving van Nisramont, dat hebben wij al gedaan. Snel naar het wisselpunt en op de fiets. Daar blijkt dat Wilfred toch behoorlijk last heeft van zijn verkoudheid en hierdoor toch behoorlijk heeft moeten afzien tijdens het lopen, wat al helemaal niet meevalt met een enkelblessure. Toch geprobeerd, maar na 500 meter fietsen blijkt het helemaal niet te gaan. Dapper en wijs besluit hij dat het niet veilig is om door te gaan, respect voor dit besluit. Na spoedoverleg hebben we besloten dat ik alleen doorga en Wilfred stopt. Wel jammer, liever waren we “samen uit, samen thuis” geweest, maar helaas zit dat er niet in vandaag.

Dus alleen doorgegaan en op de eerste afdaling vraag ik me al af of het ook niet verstandiger is om terug te gaan. Praktisch als laatste is het hele parcours kapot gereden en is het echt glijden naar beneden. Waarschijnlijk hadden er meer deelnemers hetzelfde besluit als Wilfred moeten nemen als ik na 2 kilometer de eerste mensen al met pijn in de berm zie staan na een valpartij. Het is duidelijk, dit is een zwaar evenement. Toch begin ik al vrij vlot andere teams in te halen. Het klimmen gaat super en na gelang het mountainbiken vordert, begin ik steeds meer groepen in te halen. Ook op de tussenstukken gaat het goed wat mijn gemoed weer goed doet. Ik vind het parcours schitterend, de afdaling zijn spectaculair en weer eens wat anders dan de Nederlandse routes. Echt genieten.

Terug in het wisselpunt snel de hardloopschoenen weer aan en verder. Helaas mag ik het wisselpunt niet uit, ik wordt terug gestuurd om mijn helm op te doen. Weer een nieuwe ervaring erbij. Hardlopen met een helm. Het parcours is nu echt een puinhoop en het  is spekglad, Het blijkt dat je in de Telemark skihouding het snelst naar beneden gaat, dus na al die jaren Telemark skiën kun je in er ook in België mee vermaken. Misschien iets voor volgend jaar ? Een ski onderdeel erbij ? Lekker doorgestampt tot de finish en uiteindelijk veel plezier gehad. Totaaltijd 3:42, ondanks alle ervaringen toch tevreden en kijk ik terug op een ontzettend mooi evenement.  

Volgend jaar weer ? Alleen als het echt slecht weer is ;-)

Salland Trail

SallandTrail

Als voorbereiding op de 60 van Texel besloten om de Salland Trail maar eens mee te doen. 50 km trailrun in een schitterende omgeving, dat moet wel mooi zijn.  Op het moment van inschrijven had ik me echter niet gerealiseerd dat het ook wel eens slecht weer kon zijn tijdens het evenement.  Op de dag zelf was dat dan ook het geval: Nat, Koud en Regen. Dus volledig in het goretex aan de start: jas,  broek en schoenen net alsof ik in Schotland de bergen in ging. De andere deelnemers keken mij wel wat vreemd aan vanwege mijn kledingkeuze (maar dat heb ik wel vaker), terwijl zij allemaal in strakke kleding stonden.

Na de start bleek al snel dat het glibberen en glijden zou worden. Veel plassen, maar de modder viel nog mee. Meteen gekozen voor een lekker rustig tempo, rustig heuvel op en zorgen dat de hartslag niet te hoog zou worden. Gecontroleerd naar beneden en vooral genieten van de natuur. Na een kilometer of 20 een welkome afwisseling. Jordy Luisman die aan het trainen is op de mountainbike komt achterop en fietst een kilometer of 5 met mee , lekker gekeuveld en geouwehoerd. Op zulke moment en heb je daar tenminste tijd voor.

Het 2^e rondje van 25 is beduidend zwaarder, ik mag het rondje nog een keer lopen i.p.v. de grote ronde. Dit omdat ik te laat was met het inschrijven, de serie van de grote ronde zat vrijwel direct vol, dus vandaar 2 x 25. Omdat de regen doorzet en iedereen over de route van 25 loopt is het parcours beduidend slechter dan de eerste keer, het is nog meer glibberen en glijden en op enkele plekken moet ik als een ware ballerina over het parcours. Het is voortdurend zoeken naar grip, maar wat is dat leuk. Het is echt iets anders dan een marathon lopen, maar zeker mooier. Toch goed door kunnen lopen tot het eind en niet echt een dip gehad, wel iets langzamer dan de eerste ronde maar dat is te verklaren. Al met al een schitterende ervaring, zwaar en koud door het weer maar na gedoucht te hebben in het zwembad blijven alleen de mooie herinneringen achter. Echt een aanrader die SallandTrail.

Pieterpad

Pieterpad

Ik hoorde er al lange tijd over van bekenden en collega’s : Het Pieterpad. Het  langste wandelparcours van Nederland door de mooiste stukjes van Nederland, maar omdat helemaal te wandelen zie ik niet echt zitten. Om het hard te lopen is een ander verhaal, das wel te doen. Gecombineerd met mijn goede voornemens van 2013 dus maar het besluit gemaakt om het Pieterpad hardlopend te doen.  Niet in één keer, maar in etappes van ongeveer 40 kilometer verdeeld over het jaar dat moet te doen zijn. Tevens is het natuurlijk een goede voorbereiding op de 60 van Texel.

De eerste etappe zit er inmiddels op. Gestart in Pieterburen en ruim 2,5 uur later gefinisht in Groningen. En eerlijk is eerlijk: Het was best leuk om te doen. Het is bijna onmogelijk om verkeerd te lopen met een route boekje, GPS, wegbewijzering (wit / rood vlaggetje)  en een App op mijn telefoon.  Eigenlijk werkt de laatste het handigst van allemaal en kun je de rest wel thuis laten. Al was het maar om het gewicht van mijn rugzak met reserve/regen kleren, drinken en eten lichter te houden. Dus de volgende keer lichter op pad. Er is overigens voldoende eten en drinken te koop overal langs het pad, dus om nu weer 3 liter drinken mee te nemen lijkt me overbodig.

Onderweg is het opmerkelijk hoe vriendelijk iedereen is, men is duidelijk gewent aan mensen die het Pieterpad lopen. Als mensen je aan zien komen lopen wijzen ze al in de richting welke het Pieterpad loopt, een ligfietser (op/in een erg mooie ligfiets) heeft een heel stuk met me meegefietst en alles over zijn fiets vertelt, wandelaars of andere hardlopers steken hun duim op. Het lijkt wel een familiegevoel, dat Pieterpad. Ik heb nu alweer zin in de 2 etappe. Deze zal wat langer zijn en gaat van Groningen naar Rolde. Dus met de trein naar Groningen, lopen naar Rolde, lopen naar het station van Rolde en na 43 kilometer lopen  in de trein naar huis. Ik kijk er nu al naar uit.

Marathon Zwolle

Het herstel van de Inferno Triathlon wilde maar niet echt vlotten, waarschijnlijk had het lichaam toch te veel afgezien daar in Zwitserland. Oorzaak zal de combinatie van buikgriep, norit, asperines en toch sporten zijn. Hierdoor kwam de voorbereiding van de Marathon van Zwolle niet helemaal uit de verf, maar goed dan maar proberen met 2 x een duurloop als training de marathon uit te lopen.

Dus gewoon starten en zien waar het schip strand. De start dus heel rustig begonnen om te kijken hoe het gaat.  Na een kilometer of 7 kom ik een groepje achterop met de snelste dame. Bij het 10 kilometer punt blijkt alleen de dame nog achter mij te lopen en de rest blijft achter, waardoor er veel kopwerk verricht moet worden. Achter in een groepje hangen is er dus niet bij, wat eigenlijk wel mijn bedoeling was.
Eigenlijk loop ik nog steeds lekker en besluit gewoon het tempo vast te houden totdat het lichaam aangeeft dat het langzamer moet. Op de helft gaat het nog steeds goed en inmiddels hebben we de wind mee, zodat het een stuk makkelijker gaat. De kilometer bordjes staan niet overal op de juiste plek, maar enig rekenwerk leert dat we op een gegeven moment op 3:11 lopen. Ben overigens nog steeds benieuwd hoe ver ik kom. Tot 7 kilometer voor het eind moet de dame plotseling stoppen voor een sanitaire stop, waardoor ik alleen verder moet lopen. De 3:11 is inmiddels niet meer haalbaar, maar daar heb ik totaal geen problemen mee. Ik had immers geen ambitie qua tijd, dus uitlopen maar en ik ga op schema 3:15 lopen. Tot het eind kon ik dit goed volhouden en wat mij blij maakt is dat het tempo van 3:15 op de marathon mij goed ligt en dat ik dit ook langer vol kan houden. Zeker met het vooruitzicht van de 60 van Texel (en dit tempo) ben ik tevreden over deze marathon. Achteraf bleek dat de snelste dame inderdaad ook de snelste dame is geworden. Das dan ook weer mooi.

Inferno Triathlon

Na een goede voorbereiding met veel "onregelmatige" trainingsarbeid zit het erop. De Inferno Triathlon is volbracht. Zoals al gemeld, de voorbereiding ging super, veel uren op de fiets, veel in de bergen getraind, veel gezwommen. Het was echt super. Echter 1 dag voor de triathlon enorm last van mijn maag en ietsje koorts. Koolhydraten stapelen zat er even niet in, vaak naar de WC gaan wel. ‘s Nacht nog twijfel of ik wel zou starten, maar al die trainingsarbeid voor niets? Dat was ook geen optie, dus besloten voorzichtig van start te gaan en kijken waar het zou eindigen.

Om 6:30 (heb je wat aan de dag ;-( ) tijdens de zwemstart voelde ik me nog niet veel beter, maar het was wel te doen. Als 80e het water uit en hup op de racefiets. Gelukkig stond Jeroen al klaar met de eerste lading norit tabletten en een flesje cola om de maag rustig te krijgen. Een ritueel wat we eigenlijk heel de dag volgehouden hebben tot en met de finish. De eerste klim ging niet super, durfde niet aan te zetten en voor mijn gevoel kwam iedereen voorbij. OP het vlakke deel en de 2e klim naar Grobe Scheidegg ging al weer wat beter en kon aardig wat mensen weer terughalen in de klim. Het uitzicht wat je daar hebt is overigens super. DE afdaling naar Grindelwald is lang en snel, das dan wel weer te doen. Na de wissel op de mountainbike is de temperatuur toch wel erg hoog opgelopen en probeer alle middelen om te koelen. Elke sproeier of waterbak wordt tijdens de klim naar Kleine Scheidegg kort bezocht om het toch enigszins dragelijk te maken. Daarna eindelijk de afdaling, deze is in het eerste deel overzichtelijk en de snelheid loopt al snel tot boven de 70 km per uur, het tweede deel daarin tegen is technischer en vraagt veel van je remmen. Omdat ik 27,5 inch wielen met (te) kleine schijven heb gemonteerd raken mijn remmen natuurlijk "weer" oververhit en de remdruk valt telkens weg. Koelen met water uit mijn bidon werkt dan weer goed en een korte stop om de remmen te koelen is dan ook nodig. Daarna rap doorgefietst naar het wisselpunt voor het lopen. Dat lopen ging echter niet zo soepeltjes als normaal, mijn buik kon niet wennen aan het lopen en in de eerste 5 kilometer 3 x een toilet opgezocht. Op de helft van het loopparcours in Murren nog maar eens en daarna doorgelopen naar de finish in de mooiste omgeving van Europa. Wat een schitteren gebied om te mogen sporten. Het is er zwaar, maar ook ontzettend mooi. Na ongeveer 13,5 uur sporten eindelijk op de Schilthorn. Het was goed te doen, alleen jammer van mijn maag welke van streek was. Inmiddels (1 week later) werkt alles weer naar behoren en kijk terug op een geslaagd evenement. Ik doe niet meer mee, maar het is echt een aanrader voor iemand die een bijzonder evenement mee wil doen.

Time Crunched Training deel 2

Zoals ik al in mijn vorige bericht melde zit ik krap in tijd en moet allerlei logistieke trucs uithalen om aan mijn trainingsarbeid te komen. Tot nu toe lukt dat goed, maar een nadeel van Time Crunched Training is dat je ook je rust momenten moet gaan plannen. Dat valt nog niet mee tussen alle verplichtingen door. T C T is veelal heel vroeg en heel laat op de dag, dus minder slaap dan wenselijk. Maar toch voelt het goed om te doen, ook de achillespees belssure wordt langzaam beter en vandaag weer voor het eerst hardgelopen zonder problemen, al was het maar 4 x 5 minuten. Nog 1 week doorzetten en dan een rustige week.

Time Crunched Training

De komende weken worden druk. Niet met sporten, maar met andere zaken zoals: werk, privé ,etc. Dat betekent dat ik het slim aan zal moeten pakken om toch meer conditie op te bouwen dan nu het geval is. Oké, de zwemtrainingen in het zwembad zullen op dezelfde tijden blijven. Hier is dus niks aan te plannen, maar de fietstrainingen kunnen wel gepland / gecombineerd worden.

De komende weken zullen er dus globaal als volgt uitzien: Alle familie bezoeken, verjaardagen, woon werk verkeer zullen zoveel mogelijk op de fiets gedaan worden. Op deze manier probeer ik zoveel mogelijk uren op de fiets te maken met de daarbij behorende oefeningen. Voor de weerstand / kracht training zal ik mijn BOB aanhangwagen gebruiken met daarin extra ballast. Tja, je moet wat als je weinig tijd hebt.

Hopelijk wordt het snel warmer zodat de zwem buitenwater trainingen weer opgepakt kunnen worden op tijdstippen welke niet vastgesteld zijn.

Voor de lange duurtraining sleep je toch aardig wat spullen mee, mijn fiets lijkt soms meer een pakezel dan een mountainbike. Verlichting, naafdynamo, 3 bidons, eten, GPS,  fietspomp en zadeltasje zijn tegenwoordig (bijna) standaard.

Voorbereiden op het seizoen

De laatste weken ben ik bezig mijn voorbereiding wat uit te breiden. De eerste lange fietstochten zijn gemaakt en gaan best goed. Vorige week 5 uur achter elkaar op de mountainbike gezeten en aardig door kunnen fietsen, dat geeft moed. Geen vermoeide benen of zadelpijn, het nieuwe SQ lab zadel zit echt perfect en kik kan het er lang op vol houden. Het zwemmen gaat ook beduidend beter t.o.v. vorig jaar. De uren in het zwembad beginnen vruchten af te werpen en met name de laatste trainingen van Johan Neevel dragen bij aan mijn vooruitgang. Tot zo ver best positief, iets minder is mijn achillespees belessure die maar langzaam beter wordt. De pees is ontstoken en er zit een bobbel op. Dat betekent veel concentrisch rekken en koelen. Het herstel mag van mij veel sneller gaan dan dat nu het geval is, ik mis het hardlopen toch meer dan gedacht. Maar hopelijk is het over een maand beter en kan ik weer voorzichtig wat meer kilometers maken.
Nu maar hopen dat de buitenwater temperatuur snel omhoog gaat, zodat buiten zwemmen ook weer kan. Komend weekend een lange tocht op de ATB maken en voorbereiden op Raid de Hautes Fagnes.

In voorbereiding op......Inferno triathlon

Jippie, heb weer ingeschreven voor de Inferno Triathlon. Dus zijn de voorbereidingen ook weer in volle gang. De voorbereiding gaat tot nu toe tenminste al veel beter dan vorig jaar, toen kampte ik nog met een blessure aan mijn rug. Deze is nu helemaal over, maar daarvoor in de plaats een ongewillige achillespees, maar die is tegen die tijd wel hersteld. Op dit moment ligt het accent dan ook helemaal op fietsen en zwemmen en eigenlijk gaat dat best goed. De eerste XC ATB heb ik weer gereden en dat ging best goed, al mis ik nog veel explosieve kracht, maar daar wordt aan gewerkt.
Vandaag heb ik een supergave fiets getest, een cannondale flash carbon 1. Een super fiets, maar toch mis ik een beetje het comfort van een fully. Dus stap ik over op 27,5" wielen, heb er al mee getest en ik vond het super.
De voorbereiding zal nu bestaan uit zoveel mogelijk woon werk verkeer op de fiets aangevuld met de zwemtraining via de zwemclub. Als het weer warmer is zoveel mogelijk meters maken in het buitenwater.