Dus gewoon starten en zien waar het schip strand. De start dus heel rustig begonnen om te kijken hoe het gaat. Na een kilometer of 7 kom ik een groepje achterop met de snelste dame. Bij het 10 kilometer punt blijkt alleen de dame nog achter mij te lopen en de rest blijft achter, waardoor er veel kopwerk verricht moet worden. Achter in een groepje hangen is er dus niet bij, wat eigenlijk wel mijn bedoeling was.
Eigenlijk loop ik nog steeds lekker en besluit gewoon het tempo vast te houden totdat het lichaam aangeeft dat het langzamer moet. Op de helft gaat het nog steeds goed en inmiddels hebben we de wind mee, zodat het een stuk makkelijker gaat. De kilometer bordjes staan niet overal op de juiste plek, maar enig rekenwerk leert dat we op een gegeven moment op 3:11 lopen. Ben overigens nog steeds benieuwd hoe ver ik kom. Tot 7 kilometer voor het eind moet de dame plotseling stoppen voor een sanitaire stop, waardoor ik alleen verder moet lopen. De 3:11 is inmiddels niet meer haalbaar, maar daar heb ik totaal geen problemen mee. Ik had immers geen ambitie qua tijd, dus uitlopen maar en ik ga op schema 3:15 lopen. Tot het eind kon ik dit goed volhouden en wat mij blij maakt is dat het tempo van 3:15 op de marathon mij goed ligt en dat ik dit ook langer vol kan houden. Zeker met het vooruitzicht van de 60 van Texel (en dit tempo) ben ik tevreden over deze marathon. Achteraf bleek dat de snelste dame inderdaad ook de snelste dame is geworden. Das dan ook weer mooi.
