Off season projects

Ik was het al langer van plan, moor door tijdsgebrek kwam het er nooit van. Een MTB Tandem bouwen en een nieuwe fietsaanhanger maken naar eigen wensen. 

Inmiddels zijn beide af en voldoen volledig aan de verwachting. 

Tandem: De eerste kilometers zijn gemaakt en het is een geweldige ervaring om op een ATB tandem te fietsen ondanks een andere techniek van fietsen, het probleem zit hem niet zozeer in het rijden van bochten, maar meer in het klimmen. Dat is toch wel even wennen. Komende winter zullen we een paar toertochten rijden en wellicht wat strandraces, in de zomer misschien eens een buitenlandse marathon. Het blijft een leuke ervaring. De enorme schijven zijn overigens wel nodig op een MTB tandem. Fietsaanhanger: Ik had al eens een fietsaanhanger gebouwd met 1 wiel achter, het idee was een afgeleide van de BOB. Maar toch had ik mijn eigen specifieke wensen, dus maar weer aan het knutselen geslagen. De keuze voor een 20 inch achterwiel komt voort uit het feit, dat ik een 16 inch wiel van een BOB te klein vind. Dit stuitert en hobbelt te veel in het terrein. Het 26 inch wiel van mijn andere aanhanger vind ik te groot, met name wanneer je gaat klimmen en op de pedalen gaat staan. De kar helt dan te veel over wat mijn ritme gaat verstoren. De oplossing met een 20 Inch wiel is wat mij betreft perfect. De kar loopt mooi mee en je verneemt het eigenlijk niet dat hij er achter zit. De aanhanger heb ik wel voorzien van een veersysteem met luchtvering (SID XC). Dit is echt perfect, zelfs wanneer ik over een wortelpad rijdt heb ik geen last van de aanhanger. Sterker nog: Ik hoor hem niet eens. Wat mij betreft is dit de perfecte aanhanger. Daarnaast is de aanhanger ook nog eens ontzettend licht van gewicht, maar wel sterk gebouwd. Kortom: Super tevreden.

Volgende project: Een licht voorwiel maken met naafdynamo voor mijn E3 supernova triple

2e helft seizoen 2011

Het laatste halfjaar heb ik niet veel aan mijn blogspot gedaan, het kwam er gewoon niet van. Wel af en toe een Twitter bericht gestuurd, en daar bleef het dan weer bij. Nu ik weer meer tijd heb zal ik mijn blogspot beter bijhouden en wat vaker een bericht plaatsen. Als vervanger dus maar een totaal bericht van het laatste gedeelte van het seizoen.

Het laatste gedeelte bestond eigenlijk uit de Inferno triathlon en de 24 uurs MTB race in Assen. Voor beide evenementen heb ik ontzettend veel uren moeten maken, het zijn ook nogal lange evenementen welke de nodige trainingsarbeid nodig hebben. En nog heb je het gevoel dat je te weinig gedaan hebt, maar volgens mij hou je dat altijd.

Vooraf aan de Inferno heb ik 2 weken in de bergen getraind om de nodige hoogtemeters  te maken. Na een week in de Alpen in de omgeving van de Alpe d’Huez had ik het gevoel dat het in de bergen fietsen en lopen weer op orde was. Na vele keren de Alpe d’Huez opgefietst en gelopen te zijn moest het goed zijn. Ook wanneer ik 5 x achter elkaar omhoog fietste was het gevoel nog goed, al had ik wel moeite met de hitte. Maar met voldoende drank en af en toe afkoelen ging dit wonderbaarlijk goed. De week in de Jura was wat rustiger, maar daar goed kunnen werken aan mijn duurvermogen, ook met het zicht op de 24 uurs race in september.

24 uurs MTB RACE Assen

De voorbereiding naar Assen ging relatief goed, veel kilometers op mijn racebak gemaakt omdat mijn nieuwe frame nog niet binnen was. De weersvoorspellingen voor Assen zijn niet goed, het heeft heel de week geregend, het parcours is erg nat en er wordt nog meer regen en zelfs onweer voorspelt. Het zal zwaar worden. De start is zoals altijd een Le Mans start, met zijn allen rennen naar je fiets, opstappen en vertrekken. Het heeft altijd wel iets zo’n start. De eerste ronde doe ik het rustig aan, het parcours is op enkele plekken echt nat en rij je tot de velg in het water. Dat belooft nog wat voor de nacht. Later in de middag wordt de dreiging van onweer groter en het begint dan ook benauwd te worden.  Ik blijf wel voldoende eten en drinken en het gevoel is eigenlijk best wel goed. Na 6 uur gaan de 6 uurs deelnemers naar de kant en is het beduidend rustiger op het parcours. Ik fiets hele stukken alleen terwijl ik eerder op de dag vaak in een groepje fietste. Na 7 uur neem ik mijn eerste warme maaltijd, drink wat cola als welkome afwisseling op sportdrank en ga gestaag verder. Maar dan begint het iets na middernacht  toch echt te regenen en later ook fors te onweren. De organisatie besluit heel verstandig om het evenement tijdelijk te stoppen en de bui af te wachten. Het risico van verder gaan is echt te groot. Dus snel van de gelegenheid gebruik maken en zoveel mogelijk eten, drinken en even kort de beentjes horizontaal gelegd. Na ruim een uur mochten we verder en tijdens de herstart viel het me op da er toch beduidend minder deelnemers waren over gebleven, veel mensen hielden het toch voor gezien na het onstuimige weer.  De start was een stuk voorzichtiger dan de eerste, het parcours was inmiddels veranderd in een zwembad met vele diepe sporen waar fietsen bijna onmogelijk was.  Maar omdat het gevoel toch nog steeds goed was en ik nog niet echt vermoeid was ,ben ik maar gewoon doorgefietst. Op enkele momenten was de snelheid echter zo laag door alle blubber dat mijn lamp met naafdynamo te weinig spanning afgaf en ik bijna in het donker fietste.  Gelukkig werd het snel licht en ben lekker door gepeddeld tot de finish. Al met al een prima evenement en een super leuke ervaring. Volgend jaar ga ik zeker nog eens een 24 uurs race rijden, het smaakt naar meer.

INFERNO TRIATHLON (CH)

Een paar dagen van te voren afgereisd naar Lauterbrunnen om vandaar uit het parcours enigszins te verkennen en nog een beetje te trainen.  Maar dan: 1 dag voor mijn vertrek kom ik erachter dat er een groot gat in het frame van mijn mountainbike zit. Das balen, helemaal omdat ik op de mountainbike eventueel tijd wilde goedmaken welke ik op d e racefiets gespaard had.  Dus een leenfiets mee van Kokkiebikes (super bedankt), deze was wel veel zwaarder dan mijn eigen en een hardtail i.p.v. een fully. Maar goed, ik kon nog meedoen.

De nacht voor de triathlon is eigenlijk geen nacht, de start is vroeg en voordat je bij de start bent moet je nog een aardige reis afleggen. Dus een kort nachtje en ‘s morgens vroeg  aan de start in Thun. Maar dan blijkt het zwemmen niet door te gaan, er staat te veel wind en de golven zijn te hoog. Weer balen, al de extra zwemtrainingen die ik het afgelopen jaar heb gedaan voor niets. Maar goed het is niet anders, dus beginnen we met fietsen. De eerste tweehonderd meter zijn vlak en dan gaat het meteen al bergop, ik zit meteen op het kleinste blad voor en het grootste achter. Het zwoegen is begonnen !! Na een kilometer of 6 komt Johan Neevel naast me fietsen, hij stond iets verder naar achteren in het startvak. Na een kort gesprek waarin we beiden aangeven het jammer te vinden dat het zwemmen niet door is gegaan, begint de eerste afdaling van die dag. Het is een pittige afdaling die af en toe een beetje glad is omdat het wegdek nog nat is, toch lopen de snelheden al gemakkelijk op tot boven de 70 km/h wat dan weer heel koud voelt. Na een vlak stuk weer een pittige klim, dit keer is de grosse Scheidegg aan de beurt. Een lange en soms heel steile klim waar het vaak stapvoets omhoog gaat. Op een aantal stukken komt ik niet eens boven de 40 omwenteling per minuut. Maar het ergste is dat er geen eind aan lijkt te komen, het lijkt wel of na elke bocht een de berg ook een stuk hoger wordt. Eindelijk, eindelijk begint dan de afdaling. Ook deze is weer van een categorie: supersnel. Ik ben blij dat ik dit jaar veel in de bergen gefietst heb en op de mountainbike veel downhill en freeride routes geoefend heb, dat geeft toch wat vertrouwen. Dan wisselen en op de mountainbike. De eerste honderd meter uit het parc ferme gaan goed, dan breekt de eerste spaak in mijn voorwiel, tweehonderd meter verder breekt de 2^e spaak met als gevolg dat mijn voorwiel al limbodansend door mijn voorvork beweegt. De klim naar Kleine Scheidegg probeer ik dus tussen al stenen en stukjes rots door voorzichtig naar boven te fietsen. Maar halverwege de klim blijkt ook nog eens dat ik niet helemaal super op de fiets zit en mijn onderrug begint op te spelen en af en toe moet ik even stoppen om te rekken. De rug begint langzaam maar zeker stijf te worden en ik kan niet meer volle kracht leveren. Met Kleine Scheidegg in het zicht begint het weer een beetje beter te gaan en boven besluit ik volle bak naar beneden te gaan, ook al is mijn voorwiel niet wat het zijn moet. Ik beloof mezelf dat als er nog een spaak breekt, ik het rustiger aan zal doen. Boven op de berg dus kracht gezet en rollen naar beneden. In de eerste kilometer heb ik er al een stuk of 10 ingehaald, de volgende 5 kilometer zijn niet technisch en is overzichtelijk dus loopt de snelheid mooi op. Het laatste gedeelte van de afdaling is wat technischer, met mooie haarspeldbochten en veel wortels. Maar met de juiste snelheid is dit allemaal goed te doen en sta ik vlot in het parc ferme om te wisselen voor het lopen. Met het lopen kom ik niet echt op gang, mijn rug zit knettervast en de bovenbenen hebben hetzelfde gevoel. Wat normaal mijn sterkste onderdeel is, blijkt nu ineens mijn zwakste. Het eerste deel van de klim gaat moeizaam, ik passer nog wel andere deelnemers maar de snelheid is niet goed. Gaande weg de klim herstelt mijn rug niet en wordt eigenlijk alleen maar stijver. Met nog 8 kilometer te gaan besluit ik (samen met mijn gezin) om niet verder te lopen en terug naar beneden te gaan. Ik wil min rug niet langer overbelasten en weer een lange tijd met rugklachten lopen.  Volgend jaar weer een kans, maar dan met mijn eigen mountainbike.

Halve Marathon Zwolle

Eigenlijk zou ik 's middags zwemmen in Vriezenveen en 's avonds hardlopen in Zwolle. Maar plotseling moest ik 's middags voetballen, dus het zwemmen schoot er jammer genoeg bij in. En aangezien ik geen voetballer ben, dus niet de allerbeste warming up voor een halve marathon.

Mijn doelstellingen lagen niet hoog, gewoon 1:30 lopen en niets forceren. Aangezien het aantal deelnemers hoog was, had ik samen met Martin Nijensteijn besloten om al vroeg in het startvak te gaan staan om toch enigszins vrij uit te kunnen lopen. Dus ruim 40 minuten voor het startschot stonden we al achter het lint.
Na het startschot snel wat langzamere lopers gepasseerd en na 500 meter mijn eigen tempo kunnen lopen. Dit volgehouden tot ongeveer 13 kilometer en toen hield ik het echt niet meer en moest ik echt stoppen vanwege een sanitaire stop. Daarna gewoon het ritme weer opgepakt en de laatste ronde iets versneld en gewoon gefinisht in 1:30. Kortom: Lekker gelopen, niets geforceerd en nu trainen naar snellere tijden.

LakeBike24

Eindelijk is het zover, ik sta samen met mij duo Wilfred aan de start van Lake Bike24, mijn eerste 24 uurs mountainbike race van het seizoen. Omdat we geen tijd meer hadden om het parcours te verkennen en omdat we toch van plan zijn om rustig te starten ben ik benieuwd wat ons te wachten staat. Na het startschot is het eerste stukje dringen voor een goede plek, daarna begint onze verkenning. Het eerste deel van de ronde is hobbelig en heeft wat langere rechte stukken, het tweede deel bestaat eigenlijk alleen maar uit bochten die overigens perfect “lopen”. Kortom een mooi rondje, maar welke in de nacht de nodige concentratie zal vereisen.

We hadden al besloten om ieder 2 rondjes te rijden en daarna te wisselen, zodra het donker wordt gaan we ieder 1 rondje en daarna doorwisselen. Volgens ons is dit de beste tactiek om niet te veel af te koelen in de nachtelijke uurtjes. De eerste uren gaan perfect, we lossen elkaar goed af en rijden zelfs een tijdje op de 8^e plek. Het eerste deel van de nacht rijden we stug door en de tactiek lijkt goed te werken, maar na enige tijd ondervinden we toch wat problemen met onze verlichting. De Sigma Evo lampen geven eigenlijk niet voldoende licht op de single tracks en de oplaadtijd was te kort om de accu voldoende op te laden. Gelukkig had ik reserve accu’s mee, maar je zult altijd zien dat halverwege de ronde het lampje het begeeft. Dus 1 x “op de tast” verder gereden naar de wisselzone.

Om 7 uur in de ochtend moet Wilfred noodgedwongen stoppen vanwege pijn in zijn rug en zitvlak, voor mij dus de taak om de resterende tijd uit te rijden. Eigenlijk ging dat best lekker tot het moment dat ik hongerklop kreeg, dus noodgedwongen gestopt en 2 mueslibollen, 2 stroopwafels, 1 banaan, 1 snicker, 1 spotreep en een fles cola genomen. Daarna ging het verassend goed en kon ik geconcentreerd en met voldoende vermogen de rest van de tijd uitrijden, in de laatste ronden kon ik heuvel op zelfs nog aanzetten.

Al met al ben ik ruim tevreden, heb geen fysieke problemen ondervonden behalve de hongerklop.  Positief verrast was ik door het SQlab zadel en de kousen van  sportcompressiekousen.nl. Ik heb totaal geen zadelpijn o.i.d. gehad terwijl ik er normaal gevoelig voor ben, het herstel van de sportcompressiekousen zijn echt ongelofelijk. Het werkt niet alleen tijdens de race maar ook na de race, vanmorgen bij het opstaan had ik een beetje stijve benen, maar in de middag heb ik alweer een rustige duurloop gedaan welke overigens perfect ging.

Positieve ervaring tijdens 24 uurs race: SQ Lab zadel, compressiekousen van sportcompressiekousen.nl, Cube AMS, conditie

Mindere ervaring: Verlichting en voeding, aan beide punten wordt gewerkt.

De volgende 24 uurs race zal die in Assen zijn, al is die individueel. Ik kijk er nu al naar uit, maar eerst nog de Inferno triathlon in Zwitserland.

Duurtrainingen

Het was een tijdje rustig op mijn blogspot, maar er was ook niet zo heel veel te melden. Ik heb veel duurtrainingen gedaan tijdens het lopen, ATB'en en zwemmen. De enige trainingen die intensiever waren, waren die van de zwemtrainingen bij Swol 1894 en die waren dan ook meer dan welkom.
Volgens mij ken ik inmiddels alle wegen en onverharde paden tussen Zwolle en Almelo zowel bij daglicht als 's nachts, voor de duurtrainingen is woon - werk verkeer eigenlijk toch wel ideaal. Als je dit allemaal in je vrije tijd moet doen, dan zou ik ruimschoots tijd te kort komen. De top 1000 ken ik inmiddels ook uit mijn hoofd en kan alle nummers meezingen. Mooi zingen lukt nog niet, maar dat zal wal nooit lukken. Denk dan ook dat ik me maar niet opgeef voor Idols.

Barts24 gaat niet door

Helaas heeft de organisatie van barts 24 besloten om de 24 uurs race niet door te laten gaan. Dat was even een baalmomentje, zelfs zo erg dat ik tijdens mijn avondtraining besloot het laatste stuk maar de trein te pakken i.p.v. door te fietsen. De motivatie was toch even onder het nulpunt. Diezelfde nacht allerlei alternatieven vergeleken, zoals 24 uur Munchen, adventure race en een meerdaagse marathon. Maar uiteindelijk is het geworden: De LakeBike24challenge, het zou een gelijkwaardig evenement zijn als Barts24, met dit verschil dat deze wel doorgaat. Het evenement is 1 maandje later, maar dat geeft geen problemen. En: Mijn motivatie is weer terug.

Klas 0eb1d en klas 9eb1d nog bedankt voor het ingezamelde sponsorgeld, dit komt allemaal ten goede voor de stichting Tegenkracht.

10 mijl van Zwolle Zuid

Afgelopen zaterdag de 10 mijl van Zwolle Zuid meegedaan, de doelstelling was om als duurloop mee te doen. Omdat ik het hele jaar niet hoog in hartslag getraind heb, had ik geen verwachtingen op een goede klassering of een goede tijd. Maar ook omdat ik in Zwolle Zuid woon vond ik dat ik verplicht was mee te lopen. Ik heb de hele wedstrijd vrij vlak qua tempo gelopen en dus ook niet te hoog in hartslag, aan de finish bleek dat ik toch nog een 14e plek had veroverd. Ben ik eigenlijk best tevreden over gezien de voorbereiding. Wat me nog het beste beviel waren de sokken, normaal loop ik wel blaren of heb stijve kuiten de volgende dag. Maar zondagochtend kon ik gewoon op mijn tenen de trap af. Toch wel prettig die compressiekousen.

Samen met Sporthomed in Tubantia

Woensdag 30 maart tijdens een bezoek aan Sporthomed voor een maximaaltest en zitpositie meting, zijn er foto's gemaakt welke bij een artikel van sporthomed geplaatst zouden worden. Voelt toch wel raar als de sportarts bekijkt hoe je op de fiets zit, terwijl ik me helemaal het schompes zit te trappen. En dat er op 2 meter afstand een fotograaf op zijn gemak foto's zit te nemen.

Na analyse blijkt mijn fietshouding mee te vallen en na wat aanwijzingen tevreden naar huis.

Het artikel was trouwens wel mooi ;-)

sportcompressiekousen.nl

Vanaf vandaag test ik niet alleen zadels van SQ Lab, maar ook sportcompressieskousen van sportcompressiekousen.nl. Ik ben erg benieuwd naar de ervaringen met deze kousen. In maart komen er nieuwe types met een extra gedeelte op de wreef, naar deze types ben ik helemaal benieuwd. Dit omdat ik vaak last heb van mijn wreef tijdens langdurige inspanning bij het fietsen en lopen. Zodra ik deze kousen heb en de eerste kilometers gemaakt heb zal ik mijn ervaringen laten weten.

http://www.sportcompressiekousen.nl/index.php/sporten-1/triathlon.html

GoMotive steunt ook

Vandaag prettig gesprek gehad met de jongens van GoMotive. Natuurlijk steunden (sponsorden) zij al goede doelen en fietsten ze zelf ook voor goede doelen.  Maar nu mag ik ook op hun steun rekenen, natuurlijk gaat alles wat ik bij elkaar fiets tijdens de 24 uurs race rechtstreeks naar stichting Tegenkracht. Die hebben het echt nodig. GoMotive is kwalitatief toon aangevend in het aanbieden van goede trainingen in de bedrijfswagensector.

SQ lab zadel

Ik heb inmiddels de eerste uurtjes op mijn SQ lab zadel gemaakt en ik moet eerlijk zeggen dat het mij 100% meevalt. Het voelt eigenlijk best wel vertrouwd, terwijl ik gewenning verwachte. Het eerste uur is het een beetje wennen omdat ik het gevoel had, in het zadel te zitten i.p.v. op het zadel. Maar dat is eigenlijk best wel fijn. Het zijdelings flexen voelt inderdaad erg natuurlijk aan (al moet je er wel op letten).
De brede punt van het zadel vind ik ook een pluspunt, tot nu toe reeed ik met een Selle Italia SLT t1 (triathlonzadel) met brede punt, dit omdat ik dat in steilere beklimmingen wel fijn vind en iets verder voorop mijn zadel kan gaan zitten. Bij het SQ lab zadel wil dit ook perfect.

Kortom: De eerste indruk van het zadel is perfect, ik heb nog geen minpunten kunnen ontdekken.

Koops Furness reclame

Vandaag prima ondersteuning gekregen van Koops Furness reclame Hengelo. Ze leveren daar echt prima werk af.

Martin gaat 24 uur, op twitter

Martin gaat 24 uur, op twitter. ............Om misverstanden te voorkomen. Het is dus niet zo dat ik 24 uur ga twitteren. Ik zit gewoon op twitter met: martingaat24uur. Ik heb al een paar volgers en vind het best leuk om kennis te delen via twitter. Maar ben nog niet verslaafd.
ben dus te volgen op: martingaat24uur

Testrijder voor SQ Lab

Sinds vandaag ben ik testrijder voor SQ Lab zadels, ik ben ontzettend benieuwd naar mijn ervaring. Het zadel wat ik test is de SQ Lab 611 acive, deze "flext" mee met de heup beweging wat beter schijnt te zijn voor je rug. Vooral bij langere tochten schijnt de doorbloeding beter te zijn.

Gisteren overleg gehad met de sportarts en met een neurochirurg over het zadel en beiden zagen er wel wat in. Ben dus enorm benieuwd.

Het zadel is me aangemeten door Scholten fietsen in Zwolle, dat dit serieus genomen blijkt wel uit de uitvoerige meting. Je loopt niet zomaar met een zadel de winkel uit, maar er gaat een uitvoerige meting aan vooraf. serieus product = serieus meten.

Oeps.....een stijve onderrug

BAAALUHH, zaterdag tijdens het autowassen schoot het in mijn onderrug. Eest leek het nog mee te vallen, maar gedurende de dag werd mijn rug steeds stijver en tegen de avond had het de flexibiliteit van een spoorbiels. Echt balen. Gelukkig kon een bevriende neurochirurg mij direct wat goede tips aan de hand doen (echt super). Weekend plat gelegen en maandag weer voorzichtig geprobeerd de boel mobiel te krijgen. Dankzij de super medewerking van sportarts Wolter Kluivers ben ik dinsdag op bezoek geweest in zijn praktijk en na langdurig gesproken en en handeld te hebben is de rug alweer een stuk losser en begint het er weer een beetje op te lijken. De komende 2 welen voorzichtig sporten met de nadruk op zwemmen en daarna maar weer eens kijken.

Deze sportarts beveel ik iedereen aan die klachten heeft of op een andere manier sporten serieus neemt. Hij is immers niet voor niets de sportarts van de liga schaats ploeg. Zie ook http://www.sporthomed.nl/

Bart's Twenty Four.

Vanmiddag zag ik dat er ingeschreven kan worden voor Barts 24.
Na snel mailcontact met Wilfred besloten om bij de duo's in te schrijven. Kieken wat word.

TRAINEN

Eindelijk begint het trainen weer een beetje structuur te krijgen. Deze week de eerste week weer duurtrainingen gedaan. En ik moet eerlijk zeggen dat het niet eens tegenvalt. Zaterdag een mooie toertocht gereden in Apeldoorn, super mooie route. Vandaag weer een langeduur hardloop training gedaan, ging eigenlijk best wel lekker, maar het weer zat natuurlijk ook wel mee.

SUPER HELM LAMP

Na een tijdje experimenteren met stuurlampen en andere helmlampen, heb ik toch maar besloten om zelf een helmlamp te maken. De zaklampen op mijn helm met zware batterijen waren een behoorlijke aanslag op mijn nekspieren, elke bocht je helm weer recht zetten beviel mij ook niet duzzz.

De voorwaarden voor de lamp: Veel licht en licht van gewicht. Na allerlei prototype's met verschillende voltages en wattages, is het uiteindelijk 12 Volt en 50 Watt geworden. Een super lichtbundel en zeker in combinatie met de stuurlampen. Op de rechterfoto zie je mijn oude helmlamp, op de foto linksonder de nieuwe.